NARNİA

GEÇEN yıldan beri istiyordum Ankara Devlet Tiyatrosunun sahnelediği çocuk oyunu "Narnia Günlükleri"ni izlemeyi. Bir yıldan uzun bir süre sürekli ertelememin gerekçeleri vardı; çocuk oyunu sıkılırım, bu yaşta ne işim var çocuk oyununda gibi.

TİYATROCU bir arkadaşım çocuklar kadar büyüklerin de eğleneceği bir oyun, mutlaka görmelisin diyerek, bir kez daha gaz verince bana, soluğu sahnede aldım.

İLK defa bir çocuk oyunu izleyecektim, çocukluk yıllarımın geçtiği taşra şehirlerinde tiyatro yoktu, olsaydı gidebilir miydim, bu da ayrı bir soru...

HER neyse oyun başlamak üzere, bende değişik bir heyecan... Müzikal denebilecek bir oyun, yalnızca masallarda görülebilecek bir biçimde yolunu kaybetmiş çocuklar, Ormanlar Kralı Aslan, diğer hayvanlar, orman ve olağanüstü güzellikte doğa ve kötü kalpli bir cadı var Narnia'da...

OYUNU izleyen çocukların tepkileri çok hoşuma gitti; yüksek sesle oyunculara bilgi verdiler, yardım etmek istediler, cadı şuraya saklandı ya da geliyor kaç! dediler, kendini tutamayıp sahneye girmeye çalışan bir çocuk gördüm... -cadıya ne yapacaktı?-

ÇOK keyif aldım oyunu izlerken, içimde bir yerlere gizlenmiş çocuğun farkına vardım, eve dönene kadar gülümsedim...